Şiyir-1
Gökyüzü kızıl tonlarını kuşanıp,
Yarının koynuna usulca bırakırken
Kaldırımlarda yürüyen ikindi telaşını,
Üzerimizden sayısız kuşlar geçer.
Kirli yüzlü işçiler demir raylarında
Ve kömür madenlerinde söylerken
Özgürlüğe bestelenmiş şiirlerini,
Usanmadan ve keyifle üstelik
Naralar atarak dört bir yanına,
Seyyarlar geçerken sokağımızdan
Gözlerimin paslanmış demirliklerine,
Bazı gereksiz hüzünler takılır.
Aşk o an hangi manasındadır,
Hangi cümleler yaralamaktadır
Sokağımızda oturan her kim varsa,
Becerebilmekte olan sevmeleri
Üstelik çaresizse insan bilekleri,
Ve uzaklar kilometrelerden öte,
Doğuştansa yazgısı bazı şeylerin,
Hangi umutla durulmalı beyaz
Önünde bembeyaz bir defterin.
Beni işte bu düşünceler dövdü
Dilimde kanlı aşk kesikleriyle,
Yüzüm parıltılı bir geceye dönükken,
Ve ellerinden asla aşıramadığımda,
Kendi çığlıklarımdan kaçamayıp
Bir aynada yüzleştim her sabah.
Lakin aşk olanca zarafetiyle
Ve yine karşısında hayatın
Bütünüyle görkemli bir inattı.