Şiyir-1

Gökyüzü kızıl tonlarını kuşanıp,

Yarının koynuna usulca bırakırken

Kaldırımlarda yürüyen ikindi telaşını,

Üzerimizden sayısız kuşlar geçer.

Kirli yüzlü işçiler demir raylarında

Ve kömür madenlerinde söylerken

Özgürlüğe bestelenmiş şiirlerini,

Usanmadan ve keyifle üstelik

Naralar atarak dört bir yanına,

Seyyarlar geçerken sokağımızdan

Gözlerimin paslanmış demirliklerine,

Bazı gereksiz hüzünler takılır.

Aşk o an hangi manasındadır,

Hangi cümleler yaralamaktadır

Sokağımızda oturan her kim varsa,

Becerebilmekte olan sevmeleri

Üstelik çaresizse insan bilekleri,

Ve uzaklar kilometrelerden öte,

Doğuştansa yazgısı bazı şeylerin,

Hangi umutla durulmalı beyaz

Önünde bembeyaz bir defterin.

Beni işte bu düşünceler dövdü

Dilimde kanlı aşk kesikleriyle,

Yüzüm parıltılı bir geceye dönükken,

Ve ellerinden asla aşıramadığımda,

Kendi çığlıklarımdan kaçamayıp

Bir aynada yüzleştim her sabah.

Lakin aşk olanca zarafetiyle

Ve yine karşısında hayatın

Bütünüyle görkemli bir inattı.